Łączniczka i sanitariusza w oddziale Tadeusza Orłowskiego „Szatana”. Po jego rozbiciu w dniu 12 maja 1945 r. pełniła funkcję łączniczki pomiędzy Marianem Bernaciakiem „Orlikiem” i Jerzym Jaskulskim „Zagończykiem”. Wówczas przyjęła nowy pseudonim „Iskra”. Rozkazem personalnym Zygmunta Wilczyńskiego „Żuka” z dnia 11 listopada 1946 r. awansowana do stopnia starszego strzelca. W maju 1946 r. brała udział w walce z grupą operacyjną UB i WP w Niezabitowie, gm. Karczmiska. Ujawniła się w kwietniu 1947 r. w PUBP Puławy.